Podstawowe fakty z czerwca 2009.

Dzień 25 czerwca 2009 roku był niewątpliwie jednym z tych dni, które zmieniły życie wielu ludzi na całym świecie i wpisały się trwale do historii. Tego dnia media podały informację o śmierci największej ikony współczesnej muzyki pop Michaela Jacksona.

Poniżej wnikliwie opiszemy cały ten dzień i udowodnimy wam, że Michael w cale nie umarł. Chyba, żadne wydarzenia, które śledzimy przez 7 miesięcy nie były tak ewidentnymi dowodami, że jest to sprytnie przygotowana mistyfikacja jak właśnie ten dzień. Podejrzany dr.Murray, całkowicie niepoprawnie przeprowadzona resuscytacja, dziwne nagranie z wezwania karetki, sprzeczne zeznania Murraya oraz ludzi pracujących dla Michaela, w końcu nieprawdziwe zdjęcie z karetki.

Zważywszy na sporą ilość materiału postanowiłyśmy podzielić ten post na dwie części w celu jak najbardziej dogłębnego przeanalizowania każdego nawet najmniejszego szczegółu. Mamy nadzieję, że dojdziemy do jakichś nowych interesujących wniosków. W tej części zajmiemy się najważniejszymi faktami, które będą pomocne w dokładnym zrozumieniu całej sprawy.

Na początku skupmy się na tym, w jakim stanie był Michael kilka dni przed śmiercią, aby dobrze to opisać posłużymy się raportem policyjnym przedstawionym przez stację telewizyjną CNN. Otóż jak wiemy Michael przez ostatnie miesiące ciężko przygotowywał się do wielkiej powrotnej trasy koncertowej o nazwie „This is it”. Ponieważ kosztowało go to sporo wysiłku firma AEG główny organizator koncertów w londyńskiej O2 arena zatrudniła w maju tego roku kardiologa Dr.Conrada Murraya, który miał dbać o to, by Jackson był w jak najlepszej formie. W sumie tak naprawdę nie wiadomo, czym kierowano się przy wyborze doktora, nie wiadomo również, kto właściwie zdecydował, że to Murray zostanie osobistym lekarzem Michaela. Spójrzmy na to, co my wiemy o tej tajemniczej osobie.

Tak naprawdę to posiadamy niezbyt wiele informacji, zważywszy na fakt, że był on lekarzem największej gwiazdy muzyki popularnej naszych czasów. Można by pomyśleć, że taka osoba jak Michael Jackson powinna znajdować się pod opieką uznanych w świecie specjalistów. Patrząc na wygląd gabinetu w którym przyjmował pan doktor wątpimy w jego wielkie umiejętności i sławę.

 

Jesteśmy, jednak pewne, że Conrad Murray nie jest aktorem (ewentualnie może być statystą ale jakoś i w to nie wierzymy)  i nie grał w żadnym teledysku Michaela . Jest on lekarzem który swoją edukację medyczną ukończył w 1995 roku. Poniżej znajdziecie potwierdzenie naszych słów.

http://www.vitals.com/doctor/profile/1730137340
http://www.thaindian.com/newsportal/world/who-is-dr-conrad-murray_100210049.html
  

Dodatkową informację jaką odnalazłyśmy jest to, że człowiek ten miał w ostatnim czasie rozprawę o wysokość alimentów (z której wiarygodnością można dyskutować ponieważ rozprawy sądowe nie mogą być nagrywane a poza tym nie ma czegoś takiego jak płacenie gotówką na sali sądowej).
  
http://www.youtube.com/watch?v=HnEm52TyLpI 

Podczas przesłuchania sprawie śmierci Michaela, Murray powiedział policji o tym, że jego klient od dawna cierpiał na bezsenność, i przyjmował silny lek usypiający i znieczulający o nazwie Propofol. Sugerował nawet, że gwiazdor był od tego środka uzależniony. „Przez sześć tygodni podawałem Jacksonowi kroplówkę z propofolem zmieszanym z lidokainą, aby mógł on zasnąć” – mówił.

Zbliżające się wielkimi krokami koncerty tylko nasiliły problemy Michaela z zasypianiem, w związku z tym był on zmuszony brać leki codziennie. Podobno lekarz martwił się, że Michael całkowicie uzależni się od propofolu, dlatego też postanowił stopniowo odstawiać lek.

22 czerwca zaczął podawać Jacksonowi mieszankę trzech leków: niewielkiej, ilości propofolu, lorozepam (lek uspokajający) oraz midazolem (lek psychotropowy). Mieszanka ta miała dużo łagodniejsze działanie i jej zadaniem było odzwyczajenie organizmu od silnego propofolu. Przez dwa dni dawało to pożądane rezultaty jednak 24 czerwca Michael zasygnalizował, że ponownie nie może usnąć. Do tego jednak wrócimy.

 Teraz krótko opiszemy każdy z wymienionych leków, abyście mieli świadomość z jak poważnymi medykamentami mamy do czynienia:

Propofol:

Środek znieczulający, usypiający stosowany głównie do uzyskania narkozy. Dożylne podanie tego leku wywołuje narkozę po 30 sekundach, utrzymuje się ona ok. 5-10 minut. Oznacza to, że jego działanie jest szybkie i stosunkowo krótkotrwałe. Ma konsystencję mlecznej cieczy.

Lek używany jest m.in. do pierwszej fazy znieczulenia przy różnego rodzaju zabiegów chirurgicznych. Może być stosowany w praktyce ambulatoryjnej. Jest zalecany do narkozy chorych podczas bolesnych i nieprzyjemnych zabiegów diagnostycznych oraz podczas zabiegów wykonywanych w znieczuleniu przewodowym. Uważany jest za najkorzystniejszy składnik znieczulenia całkowicie dożylnego.

Propofol powinny podawać osoby wyszkolone w zakresie anestezjologii lub lekarze wyspecjalizowani w intensywnej opiece medycznej. Propofol należy stosować wyłącznie w oddziałach, w których jest dostępny system ciągłego monitorowania pacjenta, sprzęt do zapewnienia drożności dróg oddechowych, oddychania kontrolowanego, podawania tlenu oraz resuscytacji. Należy go stosować bardzo ostrożnie, jednoczesne podanie  Propofolu z silnymi lekami przeciwbólowymi, narkotycznymi itd może zwiększyć działanie uspokajające propofolu oraz zwiększyć ryzyko niewydolności układu oddechowego lub układu krążenia.

Lorazepam:

lek psychotropowy z rodziny benzodiazepin o działaniu przeciw lękowym i uspokajającym. Lek może w zależności od sytuacji pobudzać, jak i działać nasennie. Bywa stosowany, jako lek nasenny. Czas działania 1 mg lorafenu to około 12 godzin. W przypadku przyjęcia wyższych dawek, lorazepam może wykazywać lekkie działanie amnestyczne. Lek wykazuje silne zdolności uzależniające, jednak sporadyczne stosowanie nie grozi możliwością uzależnienia.

  Midazolam: 

lek psychotropowy z rodziny benzodiazepin Charakteryzuje się szybkim początkiem działania oraz średnio krótkim czasem działania. Po podaniu doustnym działa on ok. 4 h, a po podaniu dożylnym ok. 1 h. Podlega efektowi pierwszego przejścia przez wątrobę, dlatego jego biodostępność przy podaniu doustnym nie przekracza trzydziestu kilku procent. Działa nasennie, i rozluźniająco na mięśnie.Niekiedy Midazolam może powodować działania niepożądane w postaci depresji krążeniowej działającej bezpośrednio na mięsień sercowy.

Musimy przyznać, że dziwi nas fakt zmieszania leków o podobnym działaniu szczególnie Lorazepamu i Midalolamu, które należą do leków z tej samej rodziny benzodiazepin. Dlaczego wykwalifikowany lekarz podawał Michaelowi leki, które powinny być stosowane pod stałym nadzorem generalnie tylko w szpitalach i klinikach???

Na koniec pierwszej części posta napiszemy jeszcze kilka słów o tym jak dr Murray „starał się ratować” życie Michaela Jacksona. To kolejna ciekawa sprawa, bogata w dziwne zdarzenia, zbiegi okoliczności i niejasności. Chcemy abyście czytając nasze przemyślenia i opinie nie mieli żadnych wątpliwości i wszystko dokładnie zrozumieli. Oto podstawowe informacje o zabiegach, jakich podjął się Murray i o tych, jakich powinien się podjąć.

Istnieje spora różnica pomiędzy resuscytacją a reanimacją, te dwa pojęcia są ze sobą bardzo związane jednak są innymi zabiegami. Niestety wielu ludzi je myli (między innymi prasa na całym świecie pomyliła te dwa pojęcia opisując śmierć Jacksona). Poniżej wypiszemy różnice:

RESUSCYTACJA KRĄŻENIOWO ODDECHOWA:

(RKO, CPR) - jest zespołem zabiegów, których zadaniem lub skutkiem jest przywrócenie podstawowych objawów życia, tj. co najmniej krążenia krwi lub krążenia krwi i oddychania.

Polega ona na dostarczeniu tlenu do płuc (sztuczne oddychanie) oraz utlenowanej krwi do mózgu i innych narządów(dzięki masażowi pośredniemu serca)

REANIMACJA: zespół zabiegów, których celem jest doprowadzenie nie tylko do przywrócenia podstawowych funkcji życiowych: krążenia i oddychania, ale również i powrotu poszkodowanego do świadomości.

Tak powinien zostać poprawnie przeprowadzona akcja resuscytacyjna:

1.Jedną z podstawowych zasad CPR jest nie wykonywanie tego zabiegu na miękkiej powierzchni (np. na łóżku) powinien być on wykonywany tylko i wyłącznie na twardym podłożu
2. prawidlowe przeprowadzenie CPR
- udrożnij drogi oddechowe odchylając głowę do tyłu i przyciągając żuchwę poszkodowanego
- sprawdź przez 5-10 sek. Czy poszkodowany oddycha, popatrz czy unosi się klatka piersiowa, słuchaj i wyczuj ruch powietrza
- wykonaj 5 pierwszych oddechów ratunkowych (każdy po 1 sek.) ??? zaciśnij najpierw skrzydełka nosa poszkodowanego, usta pozostaw lekko otwarte
- rozpocznij ucisk klatki piersiowej:
- ułóż nadgarstek albo dwie ręce w połowie klatki piersiowej
- uciśnięcia powinny być na tyle silne, aby obniżyć mostek o ok. 1/3 głębokości klatki piersiowej
- należy uciskać klatkę piersiową z częstotliwością ok. 100 ucisków na minutę
- po 30 uciśnięciach klatki piersiowej należy udrożnić drogi oddechowe i wykonać 2 wdechy (po 1 sek. każdy)
- uciskanie klatki piersiowej i oddechy powinno się kontynuować w stosunku 30:2
- kontynuuj cykle 2 oddechów i 30 uciśnięć do czasu powrotu samoistnego krążenia, dostarczenia AED lub przybycia pomocy medycznej

Czy po tym wszystkim powinniśmy wierzyć w słowa dr Murraya, czy możemy wierzyć w to, że wykwalifikowany specjalista nie wie, że resuscytację  przeprowadza się na twardej powierzchni, w końcu czy lekarz kardiolog nie posiada wiedzy medycznej, która mówi, że nie powinno się mieszać ze sobą takich leków???, o ilościach zaaplikowanych Michaelowi już nawet nie wspominamy…..

J.A.M